کودکانه های پوریا

عزیز مامان " گل مامان " دوست دارم. این جمله اییکه هرروز بارها و بارها بهت میگم وتو هم بعد من اونو تکرار می کنی .اگه می شد زندگی واقعی رو با کتابها تطبیق داد یا مثل رویاها خوش بین بود حتماً اوضاع خیلی بهتر بود ولی هنوز هم هر روز وهرروز بر سر دوراهی های  بدون تابلوی زندگی قرار می گیرم و ناگزیر به سمت یکیشون حرکت می کنم والبته راهی که کمترین خطر رو داشته باشه .می  دونم که انتخابهای من آینده تو روهم رقم می زنه برای همین تصمیم گرفتم وقت بیشتری برات بذارم  مثل امشب که باهم یه کاردستی خوشگل درست کردیم و به دیوار اتاقت زدیم وای که چه هیجانی داشتی . راستی حتی موقع درست کردن کاردستی هم اون چکش وپیچ گوشتی رو زمین نمی ذاشتی...